Aangezien mijn pc nog altijd niet is hersteld, moet ik het voorlopig met deze van mijn mama doen. Dit is ook de reden waarom ik nu pas over zondag vertel, ik dacht nl. dat ik maandag mijn eigen computer zou kunnen gebruiken. Niet dus...
Zondag, fietsdag! Ik had mij in de paasvakantie goed voorbereid en voelde dat ik er klaar voor was om met de A's van de wielertoeristenclub in mijn dorp: WTC De Molentrappers, naar de Vlaamse Ardennen te fietsen, ookal had ik er mentaal weinig vertrouwen in.
Ik had in de week gevoeld dat ik iets te laag zat en had mijn zadel wat hoger geplaatst, maar dit meer dan de normale 2 mm per keer. De eerste km had ik er heel wat last van en in de eerste hellende km was het al niet veel beter. De moed begon mij in de schoenen te zinken want we waren nog maar 35-40 km ver.
Tussen de eerste berg en de aanloop naar La Deuze, voelde ik dat het beter werd. De benen werden minder vermoeid en deden bijna geen pijn meer. Op La Deuze kon ik net niet mee met de beste maar was verdiendstelijk 6de boven, wat heel wat beter was dan de 9de plaats op de vorige. En ik had nog over. Ik was bang dat het tempo op de terugweg danig hoog zou liggen dat ik zou moeten passen. Op de laatste klim, een lange brug, besloot ik mijn moment gekomen en zette de aanval in. Ik was eerste boven! Ik keek op de kmteller: 47 km/u.
Even recupereren in de groep en weer vol meegaan op kop, nuja niet helemaal vol... altijd iets overhouden. Kris, die waarschijnlijk de beste benen had vandaag, besloot voor mij de sprint aan te trekken maar daar had ik zelf weinig zin in. Na wat overleg met Jonas, besloten Kris en ik voor hem te rijden.
In de laatste 30 km wanneer het tempo uit de groep ging, of iemand paste om over te nemen, waren Kris en ik daar om de groep op sleeptouw te nemen. De benen waren goed.
De laatste vijf km kregen we de andere groep in het vizier en voor ik het goed en wel besefte ging het tempo met een ruk de hoogte in, wie wou nu niet de andere groep inhalen? Niemand.
Ik had de pech net op kop de laatste 3 km in te gaan en niemand wou nog over nemen, de ene demarrage volgde de andere op en ik probeerde in de mate van het mogelijke op het wiel te springen. Even was ik wat teruggezakt in de groep toen Kris overnam. De snelheid ging niet meer onder de 50 maar Jonas moest een gaatje laten. Mijn aangeboren inzicht, *kuch*, vertelde mij om nog te proberen Jonas mee te kregen door in het gaatje te springen en Jonas terug uit de wind te zetten. Zonder op te letten had ik met dit manoevre ook Filip, de te kloppen man in de print, meegebracht. Net op het moment dat ik in Kris' wiel zat, ging hij aan en moesten we beide passen door de net geleverde inspanningen. We eindigden dan ook net buiten de top 3.
Het is duidelijk, ik moet nog leergeld betalen en ervaring op doen maar zondag is er weer een kans. Hopelijk lukt het dan wel...
Statistieken:
Afstand: 100.3 km
Gemiddelde: 33.7
Max. snelheid: 67
Hoogtemeters: 455
Temperatuur: 21°C
Geen opmerkingen:
Een reactie posten