Lang uitslapen zit er niet in, om 10.43 zouden we de trein nemen naar Carcassonne. Vlug wat muesli binnenspelen en een bezoek brengen aan de Champion omdat ik te weinig onderbroeken had meegebracht.
Om 11.00 is er nog steeds geen trein en de eerst volgende mogelijkheid om in Carcassonne te geraken is pas om 14.00. Maarten heeft het briljante idee om te liften. Zelf twijfel ik eerst nog, maar er is geen andere mogelijkheid.
Na een 10-tal minuutjes stopt er een vriendelijke meneer van middelbare leeftijd die richting Carcassonne moet. Hij zou ons 10 tal km verder afzetten.
Onder een verschroeiende zon wandelen we verder in de poging nog een chauffeur te strikken. Opeens draait een auto zich en stopt naast ons. Een vriendelijke jongedame, rond de 25 jaar, vertelt dat ze in Carcassonne woont en dat ze ons daar graag wil afzetten. Een uurtje later staan we aan het station van Carcassonne.
Na een lastige klim naar het 12de eeuwse stadsgedeelte, stappen we over een immense loopbrug de dikke stadswallen binnen. De echte middenleeuwse stad die in tack is gebleven, is een streling voor het oog. De warmte maakt het allemaal wat lastiger en mijn interesse is na een uurtje ook ver te zoeken. Stilzwijgend volg ik mijn medereizigers in de stad en vervolgens terug naar het station.
Om 18.43 is er een trein naar Quillan maar omdat we de smaak te pakken hebben, besluiten we het liften nog eens te proberen. De stad is te groot en het is onmogelijk om de richting Quillan te vinden. Vlug snel ik naar het station want om 17.27 vertrekt daar een trein richting Limoux. De twee andere achten het niet nodig om te lopen maar ik zweer bij hoog en bij laag dat we anders de trein niet halen. Alleen loop ik dan naar het station waar de trein vertrekkensklaar staat. Ik storm het perron op en de conducteur wuift naar me om te vragen naar welk station ik moet. Ik vertel hem het verhaal en hij besluit te wachten op Pieter en Maarten. Heerlijk... in België zou dit nooit gebeuren.
We stappen af in Limoux en wagen ons nog eens aan poging om een lift te versieren. Het duurt tergend lang alvorens er iemand stopt. Een vriendelijke dame vertelt dat ze een 18-tal km verder woont en dat ze ons daar zal afzetten. Ze blijkt een ingewekene parisienne te zijn die alles over "la belle France" weet te vertellen. Ze rijdt zelfs even een oud stadje binnen om ons een paar oude gebouwen (13e eeuw) te tonen. We rijden haar dorpje binnen maar de auto blijft rijden en de vriendelijke dame rijdt ons helemaal tot aan ons huisje. Ongeloofelijk.
"En wat hebben we vandaag geleerd, Jan?" Dat Frankrijk liftvriendelijk is. Mijn mening ten op zichte van lifters is allessinds herzien.
Quote van de dag: "De doodstraf voor mensen ben ik tegen, maar niet voor vliegen"(Pieter, nadat een vervelende vlieg zijn nachtrust verstoorde)
zaterdag 30 juni 2007
vrijdag 29 juni 2007
Rustdag
Na de lastige dag van gisteren is iedereen blij dat we vandaag wat rust zouden inlassen. De volgende dagen zullen al zwaar genoeg zijn, alleen al doordat het park helemaal vol zal lopen en stilte ver te zoeken zal zijn.
Pas om 10.45 kruipen we uit onze nest. Pieter had er een uurtje extra opzitten maar ook Maarten is nog wat moe. Zelf moet ik nog wat bekomen van de examens en is alle rust welkom.
We hebben nog één en het ander nodig voor in de frigo en Maarten en ik besluiten es vlug naar de winkel beneden aan de berg te gaan. Het zonnetje schittert nog op onze, nog steeds, verbrande huid. Pieter blijft intussen nog wat in de zetel liggen, uitrusten.
In de namiddag zijn we nog even sportief en stoppen onze energie in wat ping-pong. Al gauw keren we terug naar ons huisje om iets te drinken.
Een potje scrabble en Jungle Speed wekken de competitiegeest nog eens op.
Reeds een groot deel van de vakantiegangers zijn al aangekomen en het wordt hier met de minuut drukker. De pc's bemachtigen is dan ook geen sinecure. De volgende dagen zal het waarschijnlijk moeilijk worden om nog wat te typen op deze blog.
Even een korte samenvatting van onze planning als we niet meer op internet geraken. Morgen voorspellen ze 30 graden en staat een bezoek aan Carcasonne op het programma. Zondag zullen we zwemmen in de Middenlandse zee en maandag doen we canonying. Dinsdagavond keren we terug huiswaarts.
Pas om 10.45 kruipen we uit onze nest. Pieter had er een uurtje extra opzitten maar ook Maarten is nog wat moe. Zelf moet ik nog wat bekomen van de examens en is alle rust welkom.
We hebben nog één en het ander nodig voor in de frigo en Maarten en ik besluiten es vlug naar de winkel beneden aan de berg te gaan. Het zonnetje schittert nog op onze, nog steeds, verbrande huid. Pieter blijft intussen nog wat in de zetel liggen, uitrusten.
In de namiddag zijn we nog even sportief en stoppen onze energie in wat ping-pong. Al gauw keren we terug naar ons huisje om iets te drinken.
Een potje scrabble en Jungle Speed wekken de competitiegeest nog eens op.
Reeds een groot deel van de vakantiegangers zijn al aangekomen en het wordt hier met de minuut drukker. De pc's bemachtigen is dan ook geen sinecure. De volgende dagen zal het waarschijnlijk moeilijk worden om nog wat te typen op deze blog.
Even een korte samenvatting van onze planning als we niet meer op internet geraken. Morgen voorspellen ze 30 graden en staat een bezoek aan Carcasonne op het programma. Zondag zullen we zwemmen in de Middenlandse zee en maandag doen we canonying. Dinsdagavond keren we terug huiswaarts.
donderdag 28 juni 2007
Dagje fiets in l'espinet
Na een korte nachtrust (veel te warm) begon de dag met een typisch frans ontbijt: stokbrood met choco en confituur. Iedereen at meer dan normaal want we zouden het nodig hebben om de plaatselijke heuvels te bedwingen.
We "tjeezen" (typisch woordje van Pieter voor "rijden") in het prachtige landschap en verleggen onze grenzen. De off-roadpadjes waren zeer avontuurlijk. Ons middagmaal eten we op in Rennes-le-château waar we een subliem panorama over de streek hebben.
Redelijk verbrand komen we terug aan in L'espinet. Maarten en Pieter hebben even tijd nodig om wat te recuperen.
Als avondeten: zelfgemaakte spaghetti met een glaasje wijn voor Maarten en Pieter, en cola voor mij.
De dagafsluiter is zoals gisteren een frisse duik in het zwembad. Ik ben er van overtuigd dat de fietsers snel zullen slapen want nu hebben ze het al moeilijk om hun ogen open te houden.
Quote van de dag: "We zijn sportief, maar ik weet niet hoe we thuis zullen geraken"(Pieter).
We "tjeezen" (typisch woordje van Pieter voor "rijden") in het prachtige landschap en verleggen onze grenzen. De off-roadpadjes waren zeer avontuurlijk. Ons middagmaal eten we op in Rennes-le-château waar we een subliem panorama over de streek hebben.
Redelijk verbrand komen we terug aan in L'espinet. Maarten en Pieter hebben even tijd nodig om wat te recuperen.
Als avondeten: zelfgemaakte spaghetti met een glaasje wijn voor Maarten en Pieter, en cola voor mij.
De dagafsluiter is zoals gisteren een frisse duik in het zwembad. Ik ben er van overtuigd dat de fietsers snel zullen slapen want nu hebben ze het al moeilijk om hun ogen open te houden.
Quote van de dag: "We zijn sportief, maar ik weet niet hoe we thuis zullen geraken"(Pieter).
woensdag 27 juni 2007
Op verkenning
Sinds gisteren veilig en wel aangekomen in L'espinet, Aude in Zuid-Frankrijk.
Het huisje voldoet meer dan genoeg aan de verwachtingen. Gisteren hadden we even geen drank en eten maar nu puilt onze ijskast uit van het heerlijk voedsel. Naast enkele heerlijke streekspecialiteiten en specifieke wensen van de medereizigers (Pieter en Maarten), hebben ook enkele Belgische producten de weg naar onze frigo gevonden.
Over het weer kunnen we kort zijn. Mooie en lange opklaringen met een deugdoende zon maar een frisse wind.
Het park zelf is voorzien van een lekker warm binnenzwembad en een groot buitenzwembad. Het zwem-meer lijkt ons nog ietsje te koud. Naast de ping-pongtafels is er nog heel wat te beleven.
Vandaag stond een verkenning van Quillan op het programma. Een lange wandeling naar het dorpje bleek de moeite waard. Een pittoresque dorpje waar l'aude doorheen stroomt.
Op de terugweg stopten we bij een pizzeria. Ik had het even lastig de large pizza op te krijgen maar kroonde mijzelf als "Eet winnaar" van de avond, doordat beide hun bord niet opkregen.
De volgende dagen staan onder andere een trip naar Carcassonnes en Perpignan. Morgen is fietsdag!
Het huisje voldoet meer dan genoeg aan de verwachtingen. Gisteren hadden we even geen drank en eten maar nu puilt onze ijskast uit van het heerlijk voedsel. Naast enkele heerlijke streekspecialiteiten en specifieke wensen van de medereizigers (Pieter en Maarten), hebben ook enkele Belgische producten de weg naar onze frigo gevonden.
Over het weer kunnen we kort zijn. Mooie en lange opklaringen met een deugdoende zon maar een frisse wind.
Het park zelf is voorzien van een lekker warm binnenzwembad en een groot buitenzwembad. Het zwem-meer lijkt ons nog ietsje te koud. Naast de ping-pongtafels is er nog heel wat te beleven.
Vandaag stond een verkenning van Quillan op het programma. Een lange wandeling naar het dorpje bleek de moeite waard. Een pittoresque dorpje waar l'aude doorheen stroomt.
Op de terugweg stopten we bij een pizzeria. Ik had het even lastig de large pizza op te krijgen maar kroonde mijzelf als "Eet winnaar" van de avond, doordat beide hun bord niet opkregen.
De volgende dagen staan onder andere een trip naar Carcassonnes en Perpignan. Morgen is fietsdag!
dinsdag 26 juni 2007
zaterdag 16 juni 2007
zondag 10 juni 2007
Toepasselijk
view this picture on my Proximus Moblog
Lang geleden dat ik nog es de zondag met de wielertoeristen ben meegeweest. Aangezien ik 14 dagen heb tot het volgende examen leek het mij wel een aangelegenheid om mee te gaan.
Eerst mijn verkiezingsplicht vervullen en mee met de B's. De benen voelden relatief goed. Wat fout kon gaan, liep fout tijdens deze rit.
- 4/5 keer toe, moesten we van route wijzigen door wegomleggingen. Frustrerend. Vandaar de lange afstand: 107 km
- na 62 km sloeg het noodlot toe. Een plotse paniekaanval vooraan in de groep, bruusk in de remmen, Paul was rustig aan het praten en reageerde te laat. Met een klap viel hij met zijn borstkas op zijn stuur en met zijn rechterkant op treinrails... Heel pijnlijk. Eventjes dachten we dat we de ziekenwagen moesten bellen maar het was niet nodig. Knie ernstig geschaafd, elleboog en de borstkas deed pijn en zorgde voor ademhalingsmoeilijkheden.
Vanuit Staden reden we dan terug naar huis, om 12.20 waren we thuis. Nog nooit zo laat thuis geweest, sommigen moesten nog voor 13.00u hun stem uitbrengen. Net op tijd...
Statistieken:
Afstand: 107
Gemiddelde: 31.9
Hoogtemeters: 220
Abonneren op:
Posts (Atom)
