Google
 

vrijdag 25 mei 2007

"Eerlijkheid duurt het langst"


Het regent de afgelopen dagen bekentenissen van renners die ooit doping zouden hebben genomen. Vooral uit het Telekom van midden de jaren '90 komt de ene verklaring na de andere.

Het begon met de zaak Fuentes en breidt iedere dag uit. Renners kunnen het blijkbaar niet langer verstoppen, en willen eerlijk spel spelen. Ook het boek van een verzorger van Telekom heeft veel renners aan het denken gezet. Na meesterknecht R. Aldag, vertelde ook topsprinter Erik Zabel dat hij één keer doping had gebruikt. Ik zou die man graag geloven, maar hoe kan hij bewijzen dat het maar bij die ene keer is gebleven.

Vandaag staat op de nieuws-site van de Vrt dit artikel: "Museeuw heeft heel zijn leven gepakt"
Museeuw had al eerder bekend dat hij in het laatste jaar van zijn carrière doping had gebruikt, maar als deze aantijgingen ook waar zijn, dan heeft de Leeuw heel Vlaanderen belogen.

Als wielerliefhebber shockt het mij natuurlijk iedere keer weer en nu lijkt iedereen die lippen niet langer op elkaar te houden. Waarschijnlijk zullen nog renners bekennen dat ze doping gebruiken of hebben gebruikt.
Het kan voor mij alleen maar positief bekeken worden: de renners komen eindelijk tot de vaststelling dat blijven bedriegen niet helpt, en het zal ongetwijfeld bijdragen tot een proper wielrennen in de toekomst, daar ben ik van overtuigd.
Het valt natuurlijk niet goed te keuren dat iemand doping neemt. Eén van de reden waarom renners zich doperen is ontegensprekelijk de lastigheidsgraad van de wedstrijden. Zie maar de huidige Giro: twee ritten met meer dan 250 km. Dit is niet langer menselijk. Organisatoren moeten maar eens beseffen dat het geen machines zijn die 3 weken op topniveau kunnen presteren. Ook renners zijn mensen.

Wel stel ik mij één vraag: hoe clean is de huidige Giro?

donderdag 24 mei 2007

De uitlaatklep

Verschrikkelijk is het... vier dagen verstenen op je bureaustoel. Het was dan ook meer dan tijd om nog es op het stalen ros te kruipen.

Helemaal stijf vertrok ik thuis om Kris te gaan oppikken in Kanegem en terug te rijden naar Ruiselede. Al gauw bleek dat de benen helemaal niet goed aanvoelden.

Veel wielertoeristen waren deze keer komen opdagen om mee te rijden. Onze groep telde 17 koppen. Vanwege het mooie weer was het nog es tijd om de benen buiten te laten, en dat deed deugd.
Gezellig achteraan in de groep wat bijpraten met Kris, Geert en Filip. Zij sukkelden wat met de gezondheid en fietsen deze keer mee met de B-groep. Het gaf ons (Kris en ik) de gelegenheid om eens te polsen naar de vorige zondagen waarbij we niet aanwezig waren.

Ik had met Kris afgesproken om te demarreren op een afgesproken plaats en hij zou dan gewoon diegene die naar mijn wiel zou springen remonteren. Zo gezegd zo gedaan, ik vertrok op een nogal doorzichtige manier en na 300 meter zat er vier man in het wiel met Kris. Op het moment dat ik werd ingelopen, versnelde Filip. Kris ging vlot mee in het wiel en ik bleef zitten. Niet veel later versnelde de 'onbekende' en loodste mij zo terug bij de koplopers.
Aangezien Filip was vertrokken en heel wat kop had gedaan, versnelde Kris toen Filip stil viel. Alweer probeerde mister X het gat toe te rijden maar deze keer zou het hem niet lukken. Kris won oververdiend. 200 meter voor de finish ging ik nog over mister X en zo werden we dus 1 & 2. Een gedroomd scenario. Het deed echt deugd en Kris had de felicitaties meer dan verdiend.

Nu is het weer tijd om achter de bureau post te vatten. Volgende week zal ik het zelf moeten zien af te maken.

Statistieken:

Afstand: 86 km
Gemiddelde: 31.8

maandag 21 mei 2007

Reclame voor een vriend

Het is een kwestie van vriendelijk te zijn...
clipped from www.nieuwsblad.be
 blog it

zondag 20 mei 2007

Met kris en fré!

Zaterdagavond, het weer was perfect alleen een stevig zuidwester. Ik had met Kris en Fré, de kleine broer van Kris, afgesproken om es een klein tochtje te maken.

Op het gemak aan het babbelen tegen de wind in. Fré in ons wiel. In Ingelmunster kregen we meewind en de snelheid steeg. Grappend en putten ontwijkend reden we terug naar Kanegem. Met wat hoge en lage trapfrequentie was het een aangename babbel en leuke fietstocht.

Statistieken:

Afstand: 64 km
Gemiddelde: 30.1

donderdag 17 mei 2007

Intermezzo

Na een week en een half snakte ik naar een ritje met de fiets. Aangezien de woensdagavond een groep vertrekt aan de kerk, had ik wel zin om mee te gaan.

Na het 'praktische' examendeel van strafrecht op vijf punten, was ontspanning een welgekomen must. Na een uur file was het al bijna half zeven toen ik thuis was.

Vlug een boterhammetje eten, kleren aan, banden oppompen en gas geven. Zoals gewoonlijk rijd ik de woensdag met de B's mee. Geen onnodige inspanningen, op het dooie gemak achteraan in de groep hangen en vooral sociale contacten onderhouden. De laatste km begon het nog te regenen maar ik was net niet echt nat. In de laatste km wilden enkelen nog een kleine finale rijden, maar ik had dat niet vlug door. Met een kattensprong ging het van de laatste plaats in het peloton naar de eerste in de koers. Niemand kon nog aanpikken, dus was ik, vooral veilig, eerste.

Statistieken:

Afstand: 67 km
Gemiddelde: 31.1

zondag 6 mei 2007

Laatste keer, goede keer!

Zondag, fietsdag! Het weer was goed, maar er was nog een stevig windje. Ik had deze week geen km gevreten, en was helemaal gerecupereerd van alle vorige inspanningen. Ik wou vandaag echt eens winnen.

De eerste kilometers voelde ik al, dat ik zeer goede benen had. Alles liep los. In kruishoutem hadden we twee platte banden, blijkbaar had iemand daar voor zijn vertier punaisen op de weg gelegd. Eén van de platte banden veroorzaakt zelf een val van Marc. Gelukkig zonder weinig erg, enkel een geschaafde elleboog en heup.

Via oudenaarde langs de vaart tot in Nevele, Bellem en via Maria-Aalter terug naar huis. Ik had het wiel van Frans (die koerst) gekozen omdat ik wist dat hij een weddenschap had om Filip te kunnen kloppen in de sprint. In de laatste bocht versnelde hij, Filip sprong op het wiel en ik erachter na. Ik ging aan en Filip ook, net op hetzelfde moment. Eventjes raakten onze sturen elkaar maar ik vloekte in mijzelf en was vastberaden om voor eens en voor altijd te stellen dat ik ook kan sprinten. En ja hoor, 1 ste! Een oerkreet ontsnapte mij net na de aankomst, samen met een gebalde vuist. Heel wat mede-toeristen feliciteerden mij. Ik ben dolgelukkig.

Nu eventjes rustiger aan tot na de examens om dan weer naar een topconditie toe te bouwen. Ik verlang er al naar.

Statistieken:

Afstand: 102 km
Gemiddelde: 36.1
Hoogtemeters: 200

dinsdag 1 mei 2007

Dag van de Arbeid

Hoogdag, fietsdag! Klinkt bekend in de oren...

Veel wind, veel wind en nog es veel wind. De benen waren niet super maar gewoon goed.
Over het fietsen kan ik kort zijn. Afzien! De finale was een spervuur van aanvallen, en ik heb mij laten vangen, direct willen meegaan, en de goede ontsnapping, dan moest ik passen. Te veel krachten verspild om nog een kans te maken. Ik was pas 7de maar. Wel een zot gemiddelde... nog nooit eerder meegemaakt. Zondag laatste keer voor de examens...

Statistieken:

Afstand: 109 km
Gemiddelde: 35.9

In de namiddag was er parochianenkoers in Tielt en Kris, een goede wielertoerist-vriend, reed mee. Ik had beloofd te gaan kijken, en een half uurtje na het vertrek, stond ik op het parcour te supporteren. Hij zat goed, maar door omstandigheden kreeg hij, ookal zat hij dus nog fris, kramp. Hij moest dan ook lossen uit het achtervolgende groepje maar werd in zijn leeftijdscategorie knap tweede.
Hij is van plan de dokter over die krampen eens aan te spreken, want zoals ik hem ken: hij kan beestig goed rijden en hij was zeker één van de beste in koers. Volgend jaar beter hé!