Gemaakt door Watteny Marc (met dank!)maandag 13 augustus 2007
zondag 12 augustus 2007
Parochianenkoers
Al een paar maanden geleden kom ik te weten dat er eindelijk, na lang aandringen van mijzelf, een parochianenkoers zou komen in Ruiselede. Ik ben doltevreden tot op het moment dat ik mijn examenuitslag terugkrijg: 5 herexamens. Die koers zou ik wel mogen vergeten.
Vorige week beslist Kris (een goede fietsmakker, ex-coureur) om mee te doen met de 70km, hij zou wel zien waar hij geraakte. Ik begin te twijfelen en besefte dat ik mij slecht zou voelen als ik ook niet mee zou doen. Op 4aug, laatste dag om in te schrijven, schrijf ik mij dan toch in. Ik zie al enkele deelnemers staan en niet enkel parochianen mogen meedoen, maar iedereen die in een club hier is ingeschreven, inclusief mensen die bij de nevenbonden rijden. Daar ging mijn hoop op een goede plaats. Vol angst keek ik uit naar zaterdag. Het angstgevoel wordt nog erger als ik woensdag verneem dat enkele van hen een koers winnen bij WAOD en LFT.
De koers zelf bestaat uit een reeks van 70km en één van 30km. De eerste vertrekt om 18.00, de andere een minuutje later.
Zaterdag 11 augustus: 17.00. Ik ben een diesel dus moet ik goed opwarmen. Samen met Kris verken ik het parcour en maken we ons koersklaar. Stress, zenuwen en angst maken zich meester van mij. Kris weet mij wat te bedaren. Hij geeft mij wat wijze raad en we gaan naar de startlijn. We staat vooraan.
17 ronden lang zullen 31 'coureurs' het beste van zichzelf geven, met mijzelf als jongste van de groep.
18.00: Het startschot wordt gegeven en meteen schuiven de goeie naar voren en demarreren. Ik besluit te volgen. Vijf ronden lang de ene demarrage na de andere en telkens weet ik te volgen maar ze laten ons niet gaan. Het is moeilijk om weg te geraken dus laat ik mij eventjes uitzakken in het peloton om wat bij te tanken en te eten. Nu moet het lukken dat net dan de goeie ontsnapping weg is. Ik kom terug vooraan en stel enkel vast dat al de favorieten weg zijn, vier stuks in totaal. Kris en ik proberen er nog naar toe te rijden, maar meteen zit heel het peloton ons op de hielen.
We beseffen dat het te laat is en op één ronde krijgen de vier 1'15". Toch geven we ons niet gewonnen. Twee ronden lang sleuren Kris en ik op kop van het peloton en reduceren de voorsprong tot 45". Niemand neemt over. Met stilvallen en plotse versnellingen gaan we de laatste ronde in. Ik weet dat ik mag rekenen op een goede sprint en zet mijn geld erop in. Op 2 km van de aankomst zit ik helemaal ingesloten maar iemand laat een klein gaatje vallen en ik schuif door naar de eerste vijf. Kris had eerder al kramp gekregen en stelt voor om voor mij de sprint aan te trekken. Op 800 meter gaat hij aan, ik neem zijn wiel en het tempo gaat stevig naar de 55 km/u. De laatste bocht, Kris krijgt opnieuw kramp. Ik zit veel te vroeg op kop en besluit even de benen stil te houden (en besef dat ik hier de sprint verlies). De eerste sprinter gaat aan, ik probeer mee te gaan maar moet van ver terug komen. Vijf snellen er mij voorbij, maar ze vergeten dat ik niet opgeef. Vier kan ik nog terug inhalen maar de vijfde zat al te ver. Ik rij waarschijnlijk de snelste sprint van heel het peloton maar koers is koers en ik ben nog onervaren.
De 70km bleken door een misrekenen 81.5 km te zijn. Met een gemiddelde van 40.4 reden we 2u en 1 min rondjes.
Eindbalans: 6de op de 31! Ik ben 2de als je enkel met de parochianen rekening houdt en ik ben 1ste als je enkel de wielertoeristen telt (zonder nevenbonden).
Voor mijn eerste koers ben ik tevreden, het doel was de koers uitrijden maar het is veel meer geworden. En dit allemaal zonder enige speciale voorbereiding.
Voor statici onder ons: bij de 30km won een vrouw. Ze reed iedereen in de vernieling.
Foto's volgen later!
Vorige week beslist Kris (een goede fietsmakker, ex-coureur) om mee te doen met de 70km, hij zou wel zien waar hij geraakte. Ik begin te twijfelen en besefte dat ik mij slecht zou voelen als ik ook niet mee zou doen. Op 4aug, laatste dag om in te schrijven, schrijf ik mij dan toch in. Ik zie al enkele deelnemers staan en niet enkel parochianen mogen meedoen, maar iedereen die in een club hier is ingeschreven, inclusief mensen die bij de nevenbonden rijden. Daar ging mijn hoop op een goede plaats. Vol angst keek ik uit naar zaterdag. Het angstgevoel wordt nog erger als ik woensdag verneem dat enkele van hen een koers winnen bij WAOD en LFT.
De koers zelf bestaat uit een reeks van 70km en één van 30km. De eerste vertrekt om 18.00, de andere een minuutje later.
Zaterdag 11 augustus: 17.00. Ik ben een diesel dus moet ik goed opwarmen. Samen met Kris verken ik het parcour en maken we ons koersklaar. Stress, zenuwen en angst maken zich meester van mij. Kris weet mij wat te bedaren. Hij geeft mij wat wijze raad en we gaan naar de startlijn. We staat vooraan.
17 ronden lang zullen 31 'coureurs' het beste van zichzelf geven, met mijzelf als jongste van de groep.
18.00: Het startschot wordt gegeven en meteen schuiven de goeie naar voren en demarreren. Ik besluit te volgen. Vijf ronden lang de ene demarrage na de andere en telkens weet ik te volgen maar ze laten ons niet gaan. Het is moeilijk om weg te geraken dus laat ik mij eventjes uitzakken in het peloton om wat bij te tanken en te eten. Nu moet het lukken dat net dan de goeie ontsnapping weg is. Ik kom terug vooraan en stel enkel vast dat al de favorieten weg zijn, vier stuks in totaal. Kris en ik proberen er nog naar toe te rijden, maar meteen zit heel het peloton ons op de hielen.
We beseffen dat het te laat is en op één ronde krijgen de vier 1'15". Toch geven we ons niet gewonnen. Twee ronden lang sleuren Kris en ik op kop van het peloton en reduceren de voorsprong tot 45". Niemand neemt over. Met stilvallen en plotse versnellingen gaan we de laatste ronde in. Ik weet dat ik mag rekenen op een goede sprint en zet mijn geld erop in. Op 2 km van de aankomst zit ik helemaal ingesloten maar iemand laat een klein gaatje vallen en ik schuif door naar de eerste vijf. Kris had eerder al kramp gekregen en stelt voor om voor mij de sprint aan te trekken. Op 800 meter gaat hij aan, ik neem zijn wiel en het tempo gaat stevig naar de 55 km/u. De laatste bocht, Kris krijgt opnieuw kramp. Ik zit veel te vroeg op kop en besluit even de benen stil te houden (en besef dat ik hier de sprint verlies). De eerste sprinter gaat aan, ik probeer mee te gaan maar moet van ver terug komen. Vijf snellen er mij voorbij, maar ze vergeten dat ik niet opgeef. Vier kan ik nog terug inhalen maar de vijfde zat al te ver. Ik rij waarschijnlijk de snelste sprint van heel het peloton maar koers is koers en ik ben nog onervaren.
De 70km bleken door een misrekenen 81.5 km te zijn. Met een gemiddelde van 40.4 reden we 2u en 1 min rondjes.
Eindbalans: 6de op de 31! Ik ben 2de als je enkel met de parochianen rekening houdt en ik ben 1ste als je enkel de wielertoeristen telt (zonder nevenbonden).
Voor mijn eerste koers ben ik tevreden, het doel was de koers uitrijden maar het is veel meer geworden. En dit allemaal zonder enige speciale voorbereiding.
Voor statici onder ons: bij de 30km won een vrouw. Ze reed iedereen in de vernieling.
Foto's volgen later!
woensdag 1 augustus 2007
Samenvatting van de afgelopen weken
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog iets van mijzelf liet horen op de blog. Weinig tijd en zin waren de oorzaken.
Wat is er zoal gebeurd op het fietsvlak?
1105 km in 14 ritten, met één rit waarop ik fier ben: 116km met een gemiddelde van 36.8
De bedoeling was om op te bouwen naar 11 augustus om in de parochianenkoers deel te nemen maar ik heb dan maar wijselijk besloten om het niet te doen, kwestie dat ik toch nog een beetje mijn gedachten bij de studies kan houden.
Wat is er gebeurd op het amusementvlak?
Niet veel, aangezien de meeste tijd die er was in het fietsen is gekropen. Gisteren ben ik wel nog eens naar de cinema geweest, het was zeer lang geleden en ik wou echt graag Pirates of the Caribbean at World's End zien. Wel, het is een prachtig film waar humor en spanning elkaar perfect aflossen, een echte aanrader!!
Verder heb ik mij voorgenomen iedere donderdagavond te gaan zwemmen samen met enkele vrienden.
Wat is er gebeurd op studievlak?
Veel te veel. Na de prettige reis kwam de domper om het feestgedruis: 5 herexamens (waaronder drie keer een 9). Helemaal gefrusteerd! Nu gaat het al wat beter, ik heb er mee leren leven, je kan ook niet anders. Maar toch dacht ik even aan stoppen...
Op 20 augustus beginnen de herexamens dus veel ontspanning zal er de komende weken niet meer inzitten.
Ziezo, dat was een heel kort samenvatting!
Wat is er zoal gebeurd op het fietsvlak?
1105 km in 14 ritten, met één rit waarop ik fier ben: 116km met een gemiddelde van 36.8
De bedoeling was om op te bouwen naar 11 augustus om in de parochianenkoers deel te nemen maar ik heb dan maar wijselijk besloten om het niet te doen, kwestie dat ik toch nog een beetje mijn gedachten bij de studies kan houden.
Wat is er gebeurd op het amusementvlak?
Niet veel, aangezien de meeste tijd die er was in het fietsen is gekropen. Gisteren ben ik wel nog eens naar de cinema geweest, het was zeer lang geleden en ik wou echt graag Pirates of the Caribbean at World's End zien. Wel, het is een prachtig film waar humor en spanning elkaar perfect aflossen, een echte aanrader!!
Verder heb ik mij voorgenomen iedere donderdagavond te gaan zwemmen samen met enkele vrienden.
Wat is er gebeurd op studievlak?
Veel te veel. Na de prettige reis kwam de domper om het feestgedruis: 5 herexamens (waaronder drie keer een 9). Helemaal gefrusteerd! Nu gaat het al wat beter, ik heb er mee leren leven, je kan ook niet anders. Maar toch dacht ik even aan stoppen...
Op 20 augustus beginnen de herexamens dus veel ontspanning zal er de komende weken niet meer inzitten.
Ziezo, dat was een heel kort samenvatting!
Abonneren op:
Posts (Atom)
